<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Uğrak Lokantası kapandı</h2>Ankara'nın en eski lokantası olan Ulus'taki Uğrak Lokantası, üçüncü nesil işletmecisi Behzat Tamer'in vefatının ardından kapandı. 1926 yılından beri hizmette olan lokanta, 1959 yılında Ankara'ya, kapanana kadar kullanılmaya devam edilen ilk piliç çevirme makinesini getirmiş, yazarlardan politikacılara, oyunculardan şarkıcılara birçok tanınmış simayı ağırlamış bir hafıza mekanıydı.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Behçet Aysan şiirlerinden şarkılar albümü Yanık Ağıt çıktı</h2>Madımak'ın 30'uncu yılında doktor ve şair Behçet Aysan şiirlerinden oluşan Yanık Ağıt, Ada Müzik'ten çıktı. Fazıl Say'ın da bir bestesiyle yer aldığı projede Doğan Duru, Güvenç Dağüstün, Selva Erdener, Dilek Türkan, Zuhal Olcay, Mazlum Çimen gibi birçok sanatçının yorumları bulunuyor. Albümün müzik direktörlüğünü ise Çiğdem Erken üstleniyor. <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kısa Kısa</h2><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Japonya Büyükelçiliği'nin Türkiye-Japonya diplomatik ilişkilerin tesisinin 100'üncü yılı için açtığı logo yarışmasına son başvuru tarihi 31 Ağustos, detaylar için <a fr-original-style="" href="https://www.tr.emb-japan.go.jp/itpr_ja/11_000001_00862.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Galeri Vitrin 2024 yılı boyunca kariyerinin başındaki sanatçılara yer vermek üzere bir açık çağrıya çıktı, detaylar için <a fr-original-style="" href="https://www.goethe.de/ins/tr/tr/sta/ank/glrvtrn-2024.html?fbclid=PAAab3ImufSFUwkPP2QPkjSITf7DWEyyY8W7CHFBpoZGYE8eU4h82tVyEvJTM_aem_AeQxNZbCmcRHCJMRTeO5rP_a5eJowFY3A3WLlqCaqX39w70lRTFZOCD3lUjmcqIExhA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.</li></ul>

Aposto Ankara

Sounds of the sea:&nbsp;I like to go all the way to the beginning. It is exciting to look at today when the starting point is always changing. When I ask İdil what is the first sound she recalls, first she said her memory isn’t so strong, then immediately replied, the sound of the sea.All of a sudden, she remembered the days she spent in Soros as a child with her family. When she speaks of her love of the sea, some sounds wash up ashore. When she wanted to add music to those times, she recalled a friend of her fathers who lived in İzmir, and his cabinets filled with records and CDs – and Jimi Hendrix’s Experience album with its four CDs and purple cover. The first encounter with the guitar… as the records should show.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/3/1656494017414.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İdil in the historic studio of Ada Müzik on Kumbaracı Street<div align="center" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><hr size="0" width="100%" align="center" fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"></div>Playing and laughing:&nbsp;İdil was named after İdil Biret, and she grew up with his sound engineer father who used to play House of the Rising Sun by The Animals in the house. İdil found her parents’ wish for her to learn to play the piano boring because of her distractibility, which she describes as “free confusion.” She always followed the fun.It didn’t take long before İdil crossed paths with a guitar while growing up listening to cult names. She learned to play the guitar “playing and laughing” with Nirvana songs which she describes as “Both simple enough, and enough to stroke the adolescent longing.” Before too long, she started writing her own songs and letting what cluttered her mind out through music.Ahmet Ertegün’s advice: One day when she was around 14-15, her father, “her biggest fan,” came home having acquired the address of Ahmet Ertegün’s Bodrum home. They recorded a demo together at home. In an envelope, they mailed İdil’s photograph and handwritten lyrics to Ahmet Ertegün’s house.A couple of months later, the phone rang. It was Ahmet Ertegün. After a short phone call, they met right before the Kenny Barron concert at Istanbul Jazz Festival in the first days of 2006. What remained with İdil after the short meeting was his advice to try out her songs in different genres as a songwriter, to always pay attention to production, and to have as many concerts as possible if she were to have a music career. What she heard that day stayed with her. In fact, years later, it was her motivation to apply for a master’s degree in Music Business at New York University.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/3/1656494053363.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.56" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İdil in the recording room of Ada Müzik where she records<div align="center" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><hr size="0" width="100%" align="center" fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"></div>Being on stage:&nbsp;İdil had the opportunity to play her songs in front of big audiences by applying to talent shows’ original song categories throughout high school. She says, “For a moment, you feel understood. The stage experience is a moment where you are not alone, where you are happy. And that remained for me. That feeling in the first moment is still in my life.”More playful, more joyful:&nbsp;Closing the high school chapter by adoring bands like King Crimson and Gentle Giant, and singing in blues-rock bands, İdil says she put music in a place of fun and play.During her year abroad in Ireland during college, she made music a part of her life, and spent time in crowds who enjoy sharing, and more importantly, having fun together. She hitchhiked and sang her way through Ireland bars, and says she returned with this important knowledge, “My perspective on music and unrealistic ambitions that I associated with music disappeared pretty early on. Therefore, I came to music in a more playful, more joyful place.”<img src="https://images.aposto.com/2022/5/3/1656494091832.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">With İdil, on the terrace of our least favorite “symmetry ferry,” to hair blowing in the wind&nbsp;<div align="center" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><hr size="0" width="100%" align="center" fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"></div>What remains:&nbsp;I prefer doing activities I enjoy in a private time slot, in an environment I meticulously create. And I avoid it becoming a job that envelops my life. For İdil, it is similar.She didn’t put music at the center of her life for a long time. But the time she has spent with it made her surround herself with different sounds and talented musicians. The motivation to see the traces she left behind and, to add to the common cultural heritage started İdil's solo career. Expanding her skills and musical range in different projects, İdil has always come back and designed her own sound world. It is possible to see her output in the singles Ah Bir Bilsen&nbsp;and&nbsp;Wild Herbs released this year.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/3/1656494116634.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Talking, sharing, and talking some more with İdil<div align="center" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><hr size="0" width="100%" align="center" fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"></div>Family reunion:&nbsp;In her mind, she puts off the release date of her debut album to the end of 2022 by saying “I am thinking, hoping, dreaming, designing.” She aims to make music with musicians she admires without scaring or stressing herself.In the end, this is a fun game: “Life is full of surprises. Being able to look at music a little more flexibly and playfully, having teammates that you can experience excitement with are important things. In fact, when [that song] appears, you all love it together. That song is reunited with its family. It’s more collective than just İdil Meşe, it’s a place where people embrace.”Key: Before leaving İdil’s playground, I wanted her to draw us a path that would lead us to new sounds. She didn’t take us too far, and pointed to Cem Özel’s Esra EP and Umut Çetin’s three songs we can listen to.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/3/1656494148034.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">With İdil in the calmest hours of the day, at the peaceful table of Polka<div align="center" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><hr size="0" width="100%" align="center" fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"></div>Reprise: We are still at the table. Yes, the one overlooking the street; yes, the one on the corner. The only things that remain from our dark pastel conversation are these. You are invited to the next meeting. Goodbye.

Duende

In her playground: İdil Meşe

Deniz sesi:&nbsp;En başa gitmeyi severim. Her seferinde değişen başlangıç noktasının bugününe bakmak heyecan verici. İdil’e hatırladığı ilk sesi sorduğumda önce hafızasının pek iyi olmadığını söyledi sonra hiç düşünmeden deniz sesi cevabını verdi.&nbsp;Bir anda çocukken ailesiyle Saros’da geçirdiği günleri hatırladı. Denize dair sevgisinden bahsederken yavaş yavaş sesler de kıyaya vurmaya başladı. O zamanların içine müzik koymak istediğinde babasının İzmir’de yaşayan bir arkadaşını, onun içi plak ve CD dolu dolaplarını hatırladı — bir de o gün ona hediye edilen Jimi Hendrix’in dört CD’li ve mor kapaklı Experience albümünü. Gitarla ve gitar müziğiyle ilk buluşma. Not edilsin.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1638525689262.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İdil'le sanatçısı olduğu Ada Müzik'in Kumbaracı Yokuşu'ndaki tarihi stüdyosunda<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Çala oynaya:&nbsp;Evde gitarıyla The Animals’tan House of the Rising Sun çalan ses mühendisi bir babamın müzik tutkusuyla büyüyen İdil, adını da İdil Biret’ten aldı. Anne ve babasının piyano öğrenme istediğini “Bedava kafa karışıklığı,” olarak tanımladığı dikkat dağınıklığı sebebiyle sıkıcı bulan İdil her zaman eğlencenin peşine düştü.&nbsp;Kült isimleri dinleyerek büyüyen İdil’in yolu çok geçmeden gitarla keşişti. “Hem böyle yeterince basit, hem yeterince ergenlik sevdasını okşayan,” olarak tanımladığı Nirvana şarkılarıyla “çala oynaya" gitar öğrendi. Çok geçmeden kendi şarkılarını yazmaya, zihninde birikenleri müzikle dışarı çıkarmaya başladı.Ahmet Ertegün'ün nasihatleri: 14-15 yaşlarında bir gün “en büyük hayranı” olan babası, eve Ahmet Ertegün’ün Bodrum’daki evinin adresini öğrenerek geldi. Birlikte evde demo kaydettiler. Bir zarfa yerleştirilen İdil’in fotoğrafını ve el yazısıyla yazılmış şarkı sözlerini Ahmet Ertegün’ün evine postalandılar.&nbsp;Birkaç ay sonra telefon çaldı. Arayan Ahmet Ertegün’dü. Kısa bir görüşmenin ardından 2006 yılının ilk günlerinde Kenny Barron’un İstanbul Jazz Center’daki konserinin hemen öncesinde buluştular. Kısa süren görüşmeden İdil’e kalanlar Ahmet Ertegün’ün şarkı yazar olarak bestelerini farklı janrlarda denemesi, prodüksiyonlarına daima önem göstermesi ve eğer bir müzik kariyeri yapacaksa olabildiğince çok konser vermesi şeklindeki tavsiyeleri oldu. O gün duydukları hayatında yer etmeye devam etti. Hatta yıllar sonra New York Üniversitesi’nde Müzik İşletmesi üzerine yüksek lisans başvurusu yaparken motivasyon kaynağı oldu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1638525932208.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İdil'le şarkılarını kaydettiği Ada Müzik'in kayıt odasında<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sahnede olmak:&nbsp;Lise yıllarını yetenek yarışmalarına orijinal şarkı kategorisinde başvurarak geçiren İdil, bu sayede kalabalık önünde bestelerini çalma fırsatı yakaladı. O zamanlardan bugüne taşınan sahne deneyime dair duygularını “Anlaşıldığı hissediyorsun bir an. Yalnız kalmadığın, mutlu olduğun bir an sahne deneyimi. Her zaman da öyle devam etti benim için. O ilk andaki his hâlâ var hayatımda,” sözlerinden anlamak mümkün.Daha oyuncu, daha neşeli: Lise defterini King Crimson ve Gentle Giant gibi grupların müziklerine hayranlık duyarak ve blues rock müziği yapan gruplarda çalıp şarkı söyleyerek kapatan İdil, müziği hep eğlendiği ve oyun oynadığı bir yere koydu.&nbsp;Üniversitede İrlanda’da geçirdiği bir yıl boyunca müziği hayatın parçası hâline getiren, paylaşmaktan daha da önemlisi birlikte eğlenmekten keyif alan kalabalıkların arasında vakit geçirdi. Gitarıyla otostop çekerek ve barlarda şarkı söyleyerek dolaştığı İrlanda’dan “Müziğe bakış açım ve müzikle ilişkilendirdiğim realistik olmayan hırslar çok erken yaştan törpüledi. Müziğe böyle daha oyuncu daha neşeyle bakan bir insan hâline getirdi beni,” şeklinde ifade ettiği öğrenimlerle döndü.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1638526016149.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İdil'le en sevmediğimiz "simetri vapur"un terasında, rüzgârda uçuşan saçlara<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Geride kalan izler:&nbsp;Keyif aldığım aktiviteleri ayrıcaklı bir zaman aralığında, özenle yarattığım ortamda yapmayı tercih ederim. Ve bunun hayatımı kapsayan bir işe dönüşmesinden kaçınırım. Benzer bir durum İdil için de geçerli.&nbsp;Uzun bir süre müziği merkeze koymadı. Fakat onunla geçirdiği sürede etrafının farklı seslerle ve birbirinden yetenekli müzisyenlerle dolmasını sağladı. Bir yandan geride bıraktığı izleri görme, diğer yandan o zamana ait, o dönemden çıkan işleri ortak bir kültürel mirasa ekleme motivasyonu İdil’in solo kariyerini başlattı. Farklı projelerde becelerini ve müzikal yelpazesi genişleten İdil, her defasında geri döndü ve kendi ses dünyasını tasarladı. Çıktılarını bu yıl yayımlanan Ah Bir Bilsen ve&nbsp;Yabani Otlar isimli teklilerinde görmek mümkün.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1638526219810.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İdil'le konuşmak, daha çok konuşmak ve paylaşmak<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ailesine kavuşmak:&nbsp;Zihninde ilk albümünün çıkış tarihini “Düşünüyorum, umuyorum, hayal ediyorum, tasarlıyorum,” diyerek 2022 yılının sonuna bırakan İdil’in amacı müziğe karşı kendini ürkütmeden, stres hissetmeden, hayranı olduğu müzisyenlerle üretmek.&nbsp;Netice bu bir oyun, eğlence: “Hayat sürprizlerle dolu. Müziğe biraz esnek ve hâlâ oyuncu bakabilmek, heyecanını birlikte yaşayabileceğin ekip arkadaşlarına sahip olmak önemli şeyler. Zaten [o şarkı] ortaya çıkınca hep birlikte seviyorsun. O şarkı ailesine kavuşmuş oluyor. Yalnız İdil Meşe hâlinden daha kolektif, insanların sarıldığı bir hâle dönüşüyor.”Anahtar:&nbsp;İdil’in oyun alanından çıkmadan önce ondan yeni seslerin peşine düşeceğimiz bir rota çizmesini istedim. O da bizi çok uzağa götürmedi. Hemen yanı başımızdaki Cem Özel’in Esra kısaçalarını, Umut Çetin’in dinleyebileceğimiz üç şarkısını işaret etti.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1638526233841.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İdil'le günün en sakin saatlerinde, Polka'nın huzur veren masasında<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bis: Hâlâ aynı masadayız. Evet, şu sokağa bakan; evet, köşedekinde. Rengi koyu pastel sohbetimizden geriye bunlar kaldı. Bir sonraki buluşmaya sen de davetlisin. Hoşça kal.

Amacı müziğe karşı kendini ürkütmeden, stres hissetmeden, hayranı olduğu müzisyenlerle üretmek.

Kendi oyun alanında: İdil Meşe

Evdeki sesler: 1990’ların başınd, salonundan ya da mutfağından Dalin bebe şampuanın reklam müziği yükselen bir evdeyim. Barış’ın annesi radyodan duyduğu reklam müziğini sırf oğlu çok sevdiği için defalarca söyledi. Bu aynı zamanda Barış’ın o yaşlardan aklında kalan ilk melodi.&nbsp;Sonları babası Ada Müzik’ten Sular Yükseliyor ve Kent Ozanları gibi derleme kasetlerin yanı sıra Grizu, Kramp, Bulutsuzluk Özlemi,&nbsp;Pentagram gibi grupların albümlerini de alıp getirmiş Barış’a. Bir de o dönem evde sadece Barış’ın “Alternatif ve sevdiğim müzikleri televizyonda görebildiğim tek kanaldı,” diye anlattığı EKO TV açık.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1634929918216.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Barış'la Kalamış Sahili'nde kayalıklarda<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Kuzen Özgür Abi: Sırada Özgür abi var. Benim değil, Barış’ın Özgür abisi o. Kuzeni de aynı zamanda. Aralarında 11 yaş var. Çocukluk yıllarından yirmili yaşların ortasına kadar Barış’a müzikal anlamda yol gösteren, daha ilkokuldayken Radiohead dinleten, Blur karşısında The Smiths’i asla ezdirmeyen Özgür Abi. Üstelik bir de elektrogitarı var. Barış’ın “Hayatımda birçok şeyi, yönlendiğim mevzuyu Özgür abimden kaptım,” sözleri yeterli zaten. Anmamak olmaz.Orga niyet gitara kısmet:&nbsp;İlkokul üçte bir gün annesi Barış’a "Hangi enstrümanı çalmak istersin?" diye sordu. Barış da "Org," yanıtını verdi. Annesi gidip onu Müjdat Gezen Sanat Merkezi’nde gitar kursana yazdırdı. Açıklaması da "Abin gibi gitar çal işte. Bebek gibi org mu çalacaksın?” oldu. Barış itiraz etmedi. Belli ki o dönem müzikle herhangi bir enstrüman üzerinden bağ kurmak yeterliydi. Gerisi zaten kendiliğinden gelirdi. Nitekim öyle de oldu.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1634929816370.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Barış'ın İran'da bir ustaya yaptırdığı trompet ağızlığı<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Destek noktası:&nbsp;Lise yıllarına gidelim. Duman’lı şarkılar dinleyip, Duman’lı şarkılar söylenen yıllar. Barış, o dönem grup kurup sınıfta kaldığı arkadaşlarını bırakıp yeni yolculukların peşine düşse de alternatif rock’tan pek vazgeçmedi. Ta ki üniversiteye geçip çevresinde Peyote’de çalan arkadaşlar olmaya başlayana kadar.&nbsp;Çok geçmeden kendini o sahnede hayal etmeye başladı. O aralar Özgür Abi de grup kurma teklifiyle gelince hemen kabul etti. 2008 yazı, Peyote’nin müzik direktörü Hakan Orman’dan ilk tarihi kaptığı günü anlatırken gözleri parladı. Belli ki bir dönüş noktası. O seneler Barış trompete de başladı. 2011 yılında Barıştık Mı adıyla katıldıkları Roxy Müzik Günleri’nde gelen birincilikten sonra da müziğe devam etmek için gerekli cesareti topladı. Destek noktası hazırdı.İlk albüm:&nbsp;Uzun bir süre gelen giden çok olduğu bir grup olan Barıştık Mı, konserler vererek Barış’ın yolculuğuna, hayallerine eşlik etmeye devam etti. Vakti gelince elde avuçta ne varsa ortaya döken Barış, 2014 yılında ilk albümü T.E.A.R’ı yayımladı. “Ciddiye alınmak için o ilk albümü çıkartmak lazım,” sözünden Barış’ın motivasyonunu anlamak mümkün.&nbsp;Tüm o bu olan bitenler aslında tek bir şeyin hazırlığıydı — o da 2016’da kayıtlarına başlayıp iki yıl sonra yayımlayacakları ikinci albüm Fail Play.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1634930016485.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Barıştık Mı, Fail Play<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">46 dakika: Barıştık Mı’ya Efe Demiral, Tolga Tohumcu ve Tibet Akarca katılınca tam bir grup formuna ulaşmış oldu. Kendilerine Eftibato diyen dörtlü, Barış’ın&nbsp;“Herkesin müziği düşündüğü, elini taşın altına koyduğu, sorumluluk aldığı, potansiyelini ortaya çıkarmak istediği bir duruma gelmişti mevzu,” diye anlattığı dönemde albüm kayıtlarına başladı.&nbsp;Albümün ortaya çıkması 2018 yılını buldu. Fail Play, dokuz şarkıdan oluşan 46 dakikalık bir albüm. Yerli caz sahnemizde ses kompozisyonları açısından kaydedildiği dönemin çok daha ötesinde bir modernliğe sahip. Bu yüzden albüm hâlâ çok genç ve bir o kadar da zamansız. Gerisini Barış tamamlasın: “Fail Play tam bir grup müziği albümü. O dört kişinin kimyasıyla oluşacak, dört kişinin dinlediği müziklerin onlara yaptığı etkiyle ortaya çıkacak bir albümdü, bir zaman dilimiydi.”&nbsp;Tam zamanlı müzisyen:&nbsp;Hayatta bazı kararları ben vermemişim gibi gelir. Sanki tüm senaryo beni o karara doğru taşımış ve ben de yolun karşısına geçmişim diye düşünürüm. Tam zamanlı işimden ayrılıp bilinmeyenin zirve yaptığım özgür dönemime geçiş de böyle oldu. Barış için de durum farksız.&nbsp;Konserlere gitmek için yıllık izinlerini tüketmeye başladığı dönemde karar verme vakti geldiğini anladı. O tüm değişiklikleri bir çantaya doldurup arkasına bakmadan yol aldı: “Kendimi artık yeni bir şeye hazırlamak istiyordum, yeni bir forma, yeni bir yöne... Yeni bir harita çizmem gerekiyordu.” Bu tekilleşme beraberinde ilk solo albüm Mutluluklar'ı da getirdi.&nbsp;Barış’ın yanına Da Poet’i de alarak canı ne isterse yaptığı bir albüm olarak arşivde yerini aldı. Haziranda yayımlanan albümün lansmanı geçtiğimiz hafta yapıldı. Olağanüstü şartlar olağanüstü durumları da beraberinde getirir. Çok da şaşırmamak lazım.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1634930088219.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Barış ve öğlen güneşinde iyice parlaya trompeti<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Anahtar: “Gitmeden birkaç isim, şarkı fısılda kulağımıza,” dedim Barış’a. Hazırlıklıydı. İlk önce “Bence çok iyi bir prodüktör, müzisyen, söz yazarı,” girişiyle Cem Özel’i ve onun son EP’si Esra’dan bahsetti. Sonra İlksen Mavituna’nın onunla tanıştırdığı Serdar Ateşer’in 1998’de çıkan Avdet Seyri albümündeki Fact Red şarkısını ekledi. Kapanışı da&nbsp;“Boş yok diyebileceğim bir prodüktör ve beatmaker,” olarak tanıttığı Otis McDonald’la yaptı.Bis:&nbsp;Podcast kaydının başlarında bir anda Barış, “Bir yere ait olma hissiyatını yeni yeni sorgulamaya başladım. Neredeyse hiç böyle olmamış hayatım. Hep bir yerlerde bulunmuşum sonra başka bir yere geçmişim. Hiç kendimi buralıyım ya da bu insanlarla birlikteyim gibi hissedememişim. Bu aralar onu düşünüyordum çok,” cümlelerini sıraladı.&nbsp;Sanki o gün bu cümleleri kurmazsa bir anlamı olmayacakmış gibiydi. Kayıt akıp gitti, bu yazı da burada bitti fakat söyledikleri zihnime takıldı. Demek ki bir süre daha beraberiz. Hoş geldin Barış.&nbsp;Güle güle aynı zamanda.

Ada Müzik ile ilgili hikayeler